چه خوش باشد دمي با دوستداري
شاعر : خواجوي کرماني
نشسته در ميان لاله زاري | | چه خوش باشد دمي با دوستداري | نرويد گلبني بر جويباري | | اگر نبود نسيم زلف خوبان | نخواند بلبلي بر شاخساري | | وگر سوداي گلرويان نباشد | که هجران را نميبينم کناري | | کنارم زان از آب ديده درياست | ندارم جز خيالش راز داري | | خيالي گشتم از عشقش وليکن | که ياري دور ميماند ز ياري | | فراق جان ز تن آن لحظه باشد | غم عشقش مگر با غمگساري | | نشايد گفت خواجو پيش هر کس | |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}